Jak to się zaczęło

Żeglarstwo w Koninie miało dłuższą historię niż lata 70 XX wieku, w których powstał KnOZŻ. Za początek przygody z wodą można uznać już 1900 rok, w którym to powstało Konińskie Towarzystwo Wioślarskie. Członkowie tegoż Towarzystwa szybko zaczęli korzystać z uroków wody i wiatru, rozpoczynając żeglowanie kajakami wyposażonymi w żagiel. Pierwszy zorganizowany w Koninie kurs żeglarski datowany jest na rok 1936. Jego organizatorami byli harcerze – turyści z Drużyny im. Jana III Sobieskiego. Kurs został przeprowadzony na Jeziorze Gosławickim pod honorowym patronatem gen.Langnera. Po II Wojnie Światowej żeglarstwo w Koninie nadal się rozwijało, a to dzięki grupie aktywnych żeglarzy, wśród których należy wymienić nazwiska Jana Walczaka, Stanisława Arasimowicza, Jerzego Szczepańskiego, braci Szkudlarków i wielu innych.

Pierwsze formacje żeglarskie w regionie konińskim

W 1958 roku w Poznańskim Okręgowym Związku Żeglarskim zarejestrowano z regionu konińskiego Klub Żeglarski PTTK z Konina oraz Sekcję Żeglarską Klubu Sportowego Energetyk również z Konina. W latach 1966 – 1969 okręg koniński uaktywnił się rozpoczynając organizację regat zimowych na Jeziorze Pątnowskim. W 1969 roku w Poznańskim Okręgowym Związku Żeglarskim zarejestrowanych było już więcej klubów z Konina i okolic: Klub Sportowy Zagłębie Konin, Klub Sportowy Elpo Konin, Klub Żeglarski PTTK z Turku oraz KSW LOK z Powidza. Kluby konińskie zaznaczały swoją obecność poprzez zajmowanie czołowych miejsc w organizowanym corocznie konkursie Najlepszy Klub POZŻ i tak w 1966 roku pierwsze miejsce zajął Energetyk Gosławice a drugie Górnik Konin, w 1967 roku drugie miejsce zajął Górnik Konin, w 1968 roku pierwsze miejsce zajęło Zagłębie Konin, a drugie Energetyk Gosławice, w 1969 roku znów pierwsze miejsce przypadło dla Zagłębia Konin, a Energetyk Gosławice zajął III miejsce. W 1970 roku ukazała się „Mapa szlaków i przystani żeglarskich” publikowana przez miesięcznik Żagle. Publikacja ta stanowiła spis przystani żeglarskich w poszczególnych województwach, co miało stanowić swoisty przewodnik dla żeglarzy. W spisie tym wymienionych zostało 5 przystani w naszym regionie tj.: Klubu Sportowego Energetyk w Gosławicach k/Konina, Klubu Sportowego Górnik w Pątnowie na Jeziorze Pątnowskim, LOK’u w Powidzu, Klubu Sportowego Energetyk w Ślesinie oraz PTTK w Ślesinie. W 1972 roku do Poznańskiego Związku Żeglarskiego dołączył Klub Sportowy Pątnów w Koninie.

Powstanie Konińskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego

W 1976 roku po nowym podziale administracyjnym kraju, który dzielił Polskę na 49 województw, konińscy żeglarze postanowili odłączyć się od Poznańskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego i utworzyć swój bardziej lokalny Związek Okręgowy, który mógłby realizować swoje działania głównie dla tej lokalnej – Konina i okolic – braci żeglarskiej. Inicjatorem pierwszego założycielskiego spotkania był Bruno Pluta, który doprowadził do spotkania zrzeszonych w sześciu klubach oraz sekcjach żeglarzy, działaczy i społeczników. W ciągu krótkiego okresu, bo zaledwie kilku miesięcy szeregi KnOZŻ składały się już z 11 klubów lub sekcji żeglarskich, zrzeszających ok. 400 żeglarzy i sympatyków żeglarstwa. W 1979 roku II Sejmik Konińskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego uchwalił statut, a także określił kierunki działania i cele dla Związku oraz poszczególnych Klubów na następne lata. Dzięki dużemu zaangażowaniu żeglarzy w latach 80-tych członkami Konińskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego było 15 klubów zrzeszających ok.1200 członków. Lata 80-te były okresem dużego rozkwitu żeglarstwa w naszym regionie. Okręg Żeglarski czynnie brał udział w niemalże wszystkich inicjatywach żeglarskich.